Kasseien, holle wegen, heuvels, steile afdalingen, zware beklimmingen, pittoreske dorpjes, eindeloos mooie vergezichten, een wind die je langs alle kanten aanvalt; maar een ervaring die met geen woorden te beschrijven is … Inderdaad dit zijn de Vlaamse Ardennen, voor velen wel één van de mooiste plekken die Vlaanderen rijk is en voor de wielerfanaten ligt hier de unieke gelegenheid om de grote favorieten eens van heel dichtbij te zien en aan te moedigen.
Na een maandenlange revalidatie had ik voor mezelf besloten dat de tijd rijp was om een fietstocht te doen. En wat voor één. Ik koos meteen voor de Watermolen fietsroute, omdat ik die vroeger reeds gefietst had en dus wist wat er me allemaal te wachten stond, maar anderzijds had ik zoiets van: als ik dit aankan, dan kan ik alles aan. Zo gezegd zo gedaan en nadat de fiets ingeladen was, begaf ik op me op weg naar Munkzwalm, omdat het startpunt van deze route aan de Zwalmolen ligt.
Achter de Zwalmmolen is er trouwens een parking voorzien, waar je je wagen kan achterlaten. Maar als ik één tip mag geven vooraleer je vertrekt: neem zeker de papieren versie van de fietstocht mee. De route is wel bewegwijzerd door middel van zeshoekige bordjes, maar als gevolg van de begroeiing van planten en struiken, zijn deze bordjes soms moeilijk zichtbaar en is het handig als je de kaart eens kan raadplegen. Hierin staat ook naast de beschrijving van de route, een gedetailleerde uitleg van alle bezienswaardigheden die je onderweg passeert.
Ik was nog maar net vertrokken of ik waande me meteen al een echte Flandrien toen ik de kasseistrook van de Paddestraat op fietste; maar de lastigste klim wachtte me op aan de Molenberg, met een hellingspercentage van 14 %. Waar ik voorheen van de fiets moest, reed ik nu in één ruk naar boven. Weliswaar gesteund door de elektrische fiets, die me als het ware een duwtje in de rug gaf, maar ik moest nu wel meer dan 100 kg naar boven hijsen, dus die extra hulp was meer dan welkom.
Wat me vooral bijblijft van een fietstocht zoals deze is, dat je telkens na elke inspanning die je moet doen tijdens een klim, menigmaal beloond wordt door tal van mooie vergezichten om dan 
daarna weer door een ander pittoresk dorpje te passeren. Af en toe voelde ik me net als de ‘eenzame fietser’, die in 1973 bezongen werd door Boudewijn De Groot. Soms lijkt het wel of de tijd hier af en toe stil bleef staan; maar anderzijds geniet je hier des te meer van de rust, de schoonheid van de natuur en de gastvrijheid van de bewoners van dit stukje paradijs op aard.
Onderweg kan je ook voldoende rustpauzes inlassen aan de verschillende horecazaken die je passeert, maar ook staan er her en der zitbanken en picknicktafel waar je even tot rust kan komen of je lunchpakket kan verorberen. Trouwens in het fietsinfoboekje van Toerisme Oost-Vlaanderen vind je een overzicht van erkende fietsvriendelijke horecazaken en fietsverhuurcentra.
Tot slot zou ik nog even willen vermelden dat deze fietstocht ideaal is voor recreatieve fietser, alsook voor mensen die een elektrische fiets hebben; want ook al komt er na elke beklimming een afdaling, je moet natuurlijk wel eerst boven zien te geraken en wanneer je niet echt getraind hebt, kan het wel eens behoorlijk lastig worden. Anderzijds is het ‘maar’ 40 kilometer en kan je voldoende rustpauzes inlassen. De mooie vergezichten zorgen er dan ook voor, dat de gedane inspanningen vlug vergeten worden.
Heb je zin om wat langer te blijven in de Vlaamse Ardennen en nog meer moois te ontdekken? Dan kan ik jullie B&B Aire de Repos, gelegen in Nederzwalm, van harte aanbevelen. Aangezien de Watermolenroute in lusvorm is samengesteld, kan je ook van uit de B&B starten, aangezien deze op slechts enkele honderden meter verwijdert ligt van deze route. En als je de dag nadien nog voldoende energie over hebt, dan kan je rustig wandelen langsheen de Zwalmbeekroute.
Met dank aan de dienst Toerisme Oost-Vlaanderen!
