Lentekriebels.
Waarom dansen wij de tango niet
hier midden op de dijk
op dat asfaltglad wandelpad
dat gracieus de Schelde siert?
Of in de polder daar
benedendijks aan het oude brugje
een paso doble, wals of chachacha?
De wind fluit tussen riet en hoge grassen
vast wel een passend leidmotief
met zang van lijster, merel, vink
en -zeldzaam- van een karekiet
Of liever toch
van lieve lust en speelsheid overvol
een dartele verleidingsdans?
Lentekriebels en wij:
onbedwingbare gekte
Copyright © Tony Peirsman
Wees gerust, ik ga zeker geen poëtische weg inslaan, ik citeer alleen een heel mooi gedicht dat ik gisteren tijdens de Roomacker wandeling in Tielrode zag staan op de berm van de Scheldedijk. Het is een stukje poëzie geschreven door Tony Peirsman en ik wou jullie daarvan laten genieten, vooraleer ik de beschrijving van de wandeling neerpen.
In totaal moet er 4,5 kilometer gewandeld worden en geloof me vrij, het landschap zorgt voldoende voor afwisseling, waardoor de kilometers als het ware onder je voeten door passeren. Je start en eindigt aan taverne ’t Veer, waar je trouwens ook je wagen kan parkeren; zoniet kan je dat doen op het Kerkplein of in de Kaaistraat.
Wat me meteen opviel was het veerbootje dat al dansend over de Durme de vele voetgangers en fietsers in een gezapig tempo naar de overkant bracht, waarna iedereen zijn eigen weg voortzette. Na een leuke babbel met de vrouwelijke kapitein wist ik meteen dat de volgende overtocht rond 13.30 uur plaatsvond en dat je Hamme kon bereiken, indien je een oversteek met haar boot zou overwegen.
Maar vandaag wil ik deze wandeling tot een goed einde brengen en vooraleer ik het goed en wel besef ben ik vertrokken op het pad langs de Durme. Wat me meteen opvalt is de gemoedelijke drukte op dit pad van de vele fietsers en wielertoeristen; en denk ik meteen aan de gezinnen met kinderen dat het hier beter is om de kinderen bij de hand te houden.
Ik laat de Durme links liggen en via verschillende kleine weggetjes of kerkwegels kom ik al gauw aan het Provinciaal Domein Roomacker waar, zoals de routebeschrijving me vertelt, er drie kleiputten te bewonderen zijn. Als eerste passeer ik langsheen de Appelsvoordeput, daarna de Roomackerput waar iemand vrolijke rondjes met ene mini-speedboot op het water tekent, terwijl een gezin ligt te zonnebaden aan de overzijde; en als laatste passeer ik de Jan Bootsersput, waar jonge kerels hun boten in gereedheid brengen vooraleer ze te water gelaten worden.
Terwijl je rond dit domein wandelt over de groene wandelpaden, geniet ik van de rust, de stilte, de fauna en de flora. Hier in de streek is er nergens een fabriek te bespeuren, maar leven de mensen veeleer van de landbouw en de veeteelt. Hier wordt een mens en vooral een stadsmens echt gelukkig, al was het om slechts enkele uren te kunnen ontsnappen aan het jachtige leven dat domineert in elke stad.
Mijn volgende afspraak tijdens deze wandeling is de Tielrodebroek Potpolder die ik al wandelend doorheen rustige straten bereik. Vooraleer ik het goed en wel besef stap ik op het hoogste punt van de Wase Cuesta en geniet ik van het prachtig uitzicht. Hier wordt een mens echt stil van en het is bijna niet te geloven dat dit alles slechts op een steenworp van Gent verwijdert is.
Een kudde grazende schapen zorgen voor een milieuvriendelijk onderhoud van de dijken van de Schelde en Durme en wijzen me als het ware al blatend de juiste weg richting Scheldedijk, vanwaar ik een prachtig zicht krijg op Tielrode. Ook hier is het weer even wennen aan de vele fietsers en wielertoeristen, maar anderzijds is het ook begrijpelijk omdat het zondag is, de zon is volop van de partij en iedereen komt naar buiten. Wedden dat het hier tijdens de week minder druk is?
Vooraleer ik terug aan taverne ’t Veer kom, zie ik aan mijn rechterzijde drie grazende paarden aan de rand van een wiel of ‘weel’ staan. Mijn reisfolder leert me dat zulk een wiel ontstond op de plaats waar de dijk ooit is doorgebroken en aangezien het water met zoveel kracht door de bres stroomde, werd op die plaats een diepe put gevormd. Dat weten we nu dus ook weer en na het genieten van een lekker drankje, keer ik weer tevreden naar huis.
Hapje en een drankje:
Met dank aan de dienst Toerisme Oost-Vlaanderen!
